We houden van Mongolie!

Hallo allemaal!!

Het heeft eventjes geduurd, maar daar zijn we weer met bericht vanuit Mongolie: ons nieuwe thuis. We zijn goed gewend geraakt hier de afgelopen weken. Na een zware dip omdat we thuis misten kwamen we over de helft van onze tijd hier heen en begon het ons te dagen dat Rotterdam en Nederland steeds dichterbij zouden komen en dat we eigenlijk helemaal niet weg wilden. We beginnen nu echt van Mongolie te houden.

Maar voordat we verder gaan met ons verhaal eerst: dank jullie wel voor alle felicitaties! Dat vonden we erg leuk om te krijgen. Leonie heeft intussen ook een ringetje om het helemaal af te maken.


3x Sinterklaasavond:

Jullie denken misschien dat we geen Sinterklaasavond hebben kunnen vieren, maar het tegendeel is waar: we vieren het zelfs 3 keer!

Afgelopen vrijdagavond hebben we het op een hele leuke manier kunnen vieren in cafe Amsterdam met de Nederlanders die hier wonen.
Na een hoop geregel en gedoe werd het uiteindelijk Maarten en Hadassa (een Nederlandse die we hier hebben leren kennen) die zwarte Piet speelden en een andere Nederlander was de Sint geworden. Sint mocht op een echt paard aan komen rijden. Het werd alleen geen schimmel, maar een klein, bruin, Mongools paardje. Leonie dacht die avond gewoon wijn te komen drinken en te genieten van de gezelligheid, maar mocht natuurlijk hier en daar wat bijspringen. Want ook al waren het Nederlanders die die avond organiseerden, ze zijn al flink verMongoolst: alles werd pas op het laatste moment, en dan ook echt het allerlaatste moment, geregeld. Zo zelfs dat Maarten uiteindelijk maar schoenpoets op zijn gezicht heeft gesmeerd om nog een beetje zwart te lijken. Maar ze hebben het goed gedaan en de kinderen waren blij.
Na de show zijn de Sint en zijn Pieten nog even voor de grote departmentstore in de stad gaan staan. Je had die Mongoolse gezichten moeten zien! Natuurlijk wilden ze het gelijk even vastleggen met de camera's op hun telefoons, want dat kennen ze hier dan weer wel: maar 1x per dag eten en toch een moderne mobiele telefoon op zak?!? Het was iig een leuke Sinterklaasavond geworden.

En ook zondagavond hebben we Sinterklaas gevierd. We hadden snoepgoed en cadeautjes uit Nederland ontvangen in een pakket van Annemarie en ook van papa, mama, Liedewij, Sander en Danielle van de Merwe, dankjulliewel!! We hadden bovendien gedichtjes gedaan en kleinigheden voor elkaar gekocht. Het was bijna net als thuis.
En van de week vieren we het met alle medewerkers. Die kennen het natuurlijk helemaal niet, dus dat kan nog grappig worden.


Kerst kennen Mongolen niet, maar de kerstman wel:

Binnenkort komt ook de kerst er weer aan. Alleen kerst op de 25e kennen ze hier niet. Kerstversiering doe je hier met oud en nieuw en de kerstman komt hier blijkbaar een paar dagen later als het vuurwerk in de lucht geschoten wordt. Maar wij nemen de 25e wel vrij. Hopelijk zijn dan de dvd’s ook binnen incl. het programmaatje waarmee we onze foto’s kunnen verkleinen om op de weblog te zetten. Zodra dat er is zullen we een mooie fotocollectie maken en die op de weblog zetten. Dan kunnen jullie eindelijk zien hoe ontzettend mooi Mongolie is!


de kou in Mongolie:

Het is hier intussen flink kouder geworden. We hebben al dagen gehad van -25 C en ook nachten van -30 C. Het sneeuwt ook af en toe, hier blijft de sneeuw goed liggen.
Mongolie is een van de hoogst gelegen landen en Ulaanbaatar is de koudste hoofdstad ter wereld. Je denkt er niet over na als je hier komt, maar het alledaagse leven is hier gewoon vermoeiend. Om 10 uur ’s avonds kunnen we zo in slaap vallen. En we hebben hier ook meer honger en trek, vooral in vlees.
Er wordt met deze kou veel hout en kolen gestookt in de gers op de hashaa’s (stukjes grond overal rond de stad waar vaak Mongoolse tenten op staan. Met een ouderwets kachel/kookstel kan je deze tenten warm houden). Dit brengt alleen zoveel smog met zich mee dat je de bergen om Ulaanbaatar heen niet kunt zien en je ook niet diep in kan ademen als je buiten komt zonder te hoesten. Dat hoort er hier nu eenmaal bij.

Het koude weer vinden we verder niet vervelend, de Nederlandse regen en wind is veel vervelender, alleen... de verwarming staat ondanks de flinke kou al weken laag in de hele omgeving. Hier maakt men namelijk gebruik van stadsverwarming in de apartementen en daar heb je zelf geen controle over. Het is dus best koud binnen. Het gerucht gaat dat dit komt door de nieuwe flats die in heel Ulaanbaatar worden gebouwd en dat er nu dus met meer gebouwen warmte gedeeld moet worden. Of het waar is zullen we zien, want dat zou betekenen dat we het de hele winter nog koud zullen houden. (Wel een test voor Leonie, het koukleumpje.)


Ons in de afgelopen weken:

De afgelopen weken zijn heel erg vlug voor ons gevoel voorbij gegaan. Na onze paar romantische daagjes in de countryside kwamen we weer terug in de grijze en stoffige stad en dat was heel benauwend. Maar zoals we al eerder zeiden, eenmaal over de helft en toch weer leuke dingen doen in die stad waar je eerst zo’n hekel aan hebt maakt het makkelijker. Ook hebben we iets meer contacten opgedaan: dat was voor ons erg belangrijk, dan bouw je voor je gevoel een beetje je eigen leventje hier op. We hebben het de afgelopen weken ook best druk gehad, vooral met inkopen doen... voor Maartens verjaardag, voor Sinterklaas, kerstcadeautjes voor de kinderen. In Nederland kan je zoveel tegelijk op 1 dag doen (wat een luxe!), maar iedereen die wel eens een ontwikkelingsland bezocht heeft kan zich hier wel in vinden: hier kan je maar een paar dingetjes op een dag doen, alles kost je best veel tijd (en geen enkele supermarkt of winkel heeft alles wat je nodig hebt, argh!) De tijd vliegt dus hoe dan ook zo voorbij.

Maarten is verder gegaan met Engelse les geven en heeft in de fosterhomes de wc’s en douches geschuurd en geverfd. Iedereen die hier namelijk in een flat woont heeft last van lekkage... heel gewoon vindt men. Maar dat moet dus af en toe even bijgeverfd worden. Ach ja. De kinderen gaan in hun Engels ook steeds meer vooruit, zelfs de langzaam lerende kinderen kennen nu wat woordjes uit hun hoofd.

We vinden het ook allebei echt een voordeel dat we met kinderen te maken hebben, want iedere keer dat we ze zien is het leuk, ook zonder de taal te kennen kan je met ze spelen en lachen. Het zijn echt lieve schatjes!

Leonie voert kort gezegd voornamelijk onderzoek- en analyseerwerk uit (aan de hand van bepaalde methoden die je kiest en uiteindelijk moet kunnen verantwoorden). Maar door alles wat er de laatste weken tussendoor komt was het moeilijk om goed door te kunnen werken. De planning maar weer even aanpassen, welkom in een ontwikkelingsland! Toch wil ze het beleidsplan en een bijbehorend handboek voor vertrek afgerond te hebben. Hopelijk zal het daarom aankomende weken minder druk zijn dat ze daar weer goed de tijd voor heeft.

Afgelopen zaterdag zijn we overigens met Hadassa gaan paardrijden bij Terelj. Was ook een hele leuke dag. Vooral omdat Maarten eindelijk iets heeft gevonden waar hij bang voor is (het moest er een keer van komen): paardrijden. En het was helemaal leuk omdat zijn paard niet echt vrolijk was en begon te bokken. Maar eerlijk is eerlijk, hij is de helft van de rit op het paard blijven zitten waarna Leonie toch maar met hem ruilde... (zegt al genoeg over Leonie ;-) Leonie gaat overigens binnenkort met Hadassa cafe Amsterdam voor de kerst versieren. We hebben ook al met haar wat gedronken in de stad en een filmpje bij haar thuis gekeken, op de bank, een supergrote hangbank. Wat hebben we het gemist om op een bank even onderuit film te kijken!!!! (Echt, dat is wel het eerste wat we in Nederland doen nadat we iedereen hebben omhelst en begroet etc.: op de bank neerploffen... heerlijk.) Maar het is dus wel leuk om ook een Nederlandse van onze eigen leeftijd te kennen, vooral voor Leonie, want iets in kerstsferen brengen vindt ze super.

Maarten is binnenkort, de 19e, jarig en hij wordt 28 jaar!! We gaan het hier leuk vieren, maar we kunnen nog even niet zeggen hoe, want dat is een verrassing.
We moeten helaas Sebastiaans 1e verjaardag missen (neefje). Dat vinden we echt heel jammer, maar we zullen er in gedachten wel bij zijn natuurlijk. Misschien maar beter geen wijn op hem toasten, ook geen wodka (wat hier trouwens bijna niks kost), maar we gebruiken wel lekker warme choco.
En daarna natuurlijk kerst. Dat zullen we ook uitgebreid vieren. Onze kamertjes zijn al helemaal in kerstsferen, we konden niet wachten en hebben ze zelfs voor Sinterklaas al versierd. Met een makkelijk receptje gaan we ook heerlijk koken op ons 2-pits elektrisch kookstel.


Sachen amrareh! (goodnight):

Lieve mensen, het was wel weer een lang genoeg bericht. We gaan jullie gauw weer schrijven! (Dat scheelt misschien ook wat leeswerk.) Het gaat in ieder geval goed met ons en we vinden het nog steeds altijd leuk als jullie iets van jezelf laten horen of reageren op onze berichtjes! Dan zijn we weer een beetje dichtbij iedereen.

Heel veel groetjes vanuit Mongolie van ons!!