de eerste sneeuwvlokjes

Hoi allemaal! Jawel, de eerste sneeuwvlokjes zijn vorige week gevallen. De bergtoppen om Ulaanbaatar zijn nog dagen mooi wit gebleven. Gelukkig is afgelopen weekend de temperatuur flink omhoog gegaan. Zondagmiddag hebben we met 25C op een terrasje gezeten bij cafe Amsterdam (ik moet van Maarten typen: 'helaas geen cafe Rotterdam'), daar hebben ze heerlijke koffiebroodjes. Maar alles gaat hier dus prima met ons. Leonie is vaak druk met haar orientatieverslag en Maarten heeft de afgelopen weken geklust. Binnenkort mag hij de kids Engelse les geven :-).

En nog meer goed nieuws! Na een dag illegaal in Mongolie te verblijven omdat ons visum was verlopen, hebben we toch onze werkvergunningen gekregen! En het duurt niet lang meer en we hebben ook het visum voor een half jaar. Even voor iedereen die dit gemist heeft: In Nederland konden we enkel een visum voor 30 dagen krijgen. Ons was ons door de ambassade in Brussel aangeraden een type B visum te nemen, omdat dat gemakkelijk om te zetten zou zijn in een 6 maanden-visum. Eenmaal hier bleek dat natuurlijk niet zo te zijn: we hadden een ander type nodig. Toen dat met veel moeite toch geregeld was bleek dat we eerst een werkvergunning moesten aanvragen. En om DAT voor elkaar te krijgen in dit communistische land... niet te geloven! Wekenlang ging het zo: langskomen bij het visumbureau --> iets inleveren waar ze om hadden gevraagd --> weggestuurd worden omdat er nog een document nodig was en verteld worden dat dat nog het enige document is wat ze nodig hebben (niet dus!) -- of weggestuurd worden omdat de enige persoon die erover gaat zin heeft om te lunchen. Hier zijn ze dus blijkbaar niet gewend om je een lijstje mee te geven met alles wat je nodig hebt voor een werkvergunning. Gefrustreerd worden heeft helemaal geen zin, 1x boos worden op zoiemand en ze laten je nog 100 x terugkomen. (Geen wonder dat iedereen hier op zoek is naar innerlijke rust, dan blijf je nog een beetje kalm.)
Maar hoe dan ook: nu krijgen we toch nog onze visums voor een half jaar (99% zeker, want je weet het nooit hier) en we hebben onze visums niet tegen betaling hoeven te verlengen! :-) Corrie heeft ons hier heel veel mee geholpen, super!

Verder gaat het hier zn gangetje: de houdbaarheidsdata van de meeste producten zijn hier nog steeds vaak allang verlopen (soms een jaar), we hebben een week geen warm water gehad en de elektriciteit valt iedere dag wel een paar keer uit (soms 5 min, soms een paar uur). Dat is waarschijnlijk voor het klaarmaken van de leidingen etc. voor de winter. (Dus liever nu geen warme douche dan met -35C.)
Ook alles is statisch hier, maar dan ook echt alles! (ook mn haar - snik - maar de vonken vliegen er gelukkig dus nog vanaf ;-)

We kunnen ook nog vaak genoeg lachen om die Mongolen: Toen we een keer 's avonds laat gezellig een spannende film aan het kijken waren werden we verrast door drilboren en steenzagen een verdieping boven ons. Onze buren kregen blijkbaar een ingeving. Kom je de volgende ochtend je bed uit en wil je naar kantoor gaan, blijven je voeten vastkleven in de dikke laag verf in het trappenhuis. Wat een logica: men verft hier een trap gelijk in 1 keer... 's ochtends vroeg!
En ook Corrie valt onder deze categorie: ze laat ons iedere dag weer in een scheur liggen. We zouden we een dagboek met Corrie-acties bij kunnen houden, maar dat zou een aparte weblog worden. Zaterdag draaide ze een wasje in de wasmachine... en op een gegeven moment kwam er liters schuim uit dat ding zetten. Haar nonchalante reactie dat ze er zomaar wat in had gegooid was om te gillen. Later bleek het om handwasmiddel te gaan waarvan ze ongeveer de helft van de verpakking erin had gegooid. Voor degenen die Corrie kennen is dit niet meer dan normaal.

En om jullie up-to-date te houden over het eten hier:
Vorige week zaterdag zijn we naar de vleesmarkt geweest. De Smaakpolitie zou het er nooit goedkeuren, maar toch zag het vlees zelf er heerlijk uit. Het was even wennen de ribbenkassen, hoofden, tongen, levers en andere ingewanden te zien liggen op de tafels, maar we hebben er een heerlijk stuk beef gekocht. En het was nog lekker ook!

En nog meer over eten. (we beginnen al meer op Mongoliers te lijken, of op echte Merwes ;-), eten is hier namelijk heel belangrijk). Maarten heeft zondag op traditionele wijze schapenhoofd gegeten. We hebben het meegenomen naar een fosterhome om het daar te eten met de kinderen. Leonie heeft 1 stukje op, maar het idee van schapenhoofd stond toch in de weg om meer te eten. Maar Maarten daarentegen at samen met de kinderen de ogen, hersenen, gehemelte en de rest op, terwijl Leonie foto's nam. De kinderen pulkten de hersenen eruit nadat Maarten de schedel met een hakmes had opengeslagen, zoals dat blijkbaar hoort (foto's volgen nog). Nadat we klaar waren hebben de kinderen nog lang nagenoten met het sabbelen aan de schedel voor de laatste restjes. Iets wat je in Nederland dus niet zo snel mee zal maken!

Aanstaande donderdag zijn we overigens uitgenodigd voor een borrel: de Nederlandse ambassadeur van China/Mongolie komt naar Ulaanbaatar. Alle Nederlandse werkers in Mongolie zijn uitgenodigd in cafe Amsterdam. Die gaan we dus de hand schudden en dronken voeren. Maar ook apart om dus mee te maken.

Zo. Dat is wel ongeveer wat we jullie allemaal wilden vertellen. We gaan jullie gauw weer op de hoogte houden van alle leuke, spannende, gekke, vreemde en rare dingen die we nog mee gaan maken. Die zullen zeker nog komen.

Groetjes uit een warm/koud/kweetniet Mongolie! Maarten & Leonie.