Ons eerste verslag

Hoi,
Hier is dan eindelijk een verslagje van onze eerste belevenissen in Mongolie! Maar eerst willen we even dankjewel zeggen voor jullie berichtjes en mailtjes, dat vinden we altijd leuk om te krijgen!

In deze 2 weken is er al veel gebeurd. Doordat we de eerste week al zonder stroom, telefoon, warm water en uberhaupt water en ook nog eens internet hebben gezeten hebben we gelijk kunnen wennen aan het echte Mongolie. Ook de temperatuur is hier flink koud geworden. Soms is het overdag 20 graden, maar vaak ook rond de 5 graden. En toch is het bijna iedere dag zonnig.
Leonie heeft bij aankomst alleen wel griep gehad en Maarten was ook niet helemaal gezond, niet zo fijn, maar gelukkig zijn we nu weer helemaal fit en aan het werk!

WERK
Leonie: Ik ben nu 2 weekjes aan het orienteren op mn stageopdracht en de organisatie. Er is heel veel om in me op te nemen, ook een totaal andere cultuur natuurlijk, zou je wel een studie op zich over kunnen volgen. Maar ik heb echt veel zin in deze opdracht, zit lekker veel uitdaging in. En iedere dag gebeurt er wel weer iets opmerkelijks op het kantoor. Alleen al het communistische denken is hier overal te merken, vooral bij mensen van buitenaf met een hoge functie. En de computervirussen vliegen je hier om de oren. Corries computer is een keer gecrashed, ook weer opnieuw geinstalleerd bij een Mongools zaakje. Mn usb-stick kan ik helaas weggooien, maar dankzij de supergoeie virusscan op mn laptop leeft mn laptopje nog (dank je wel Eelco!).

Maarten: door alle Mongoolse lekkernijen was mijn maag erg van streek (zoals je weet eet ik alles). Maar na een kuurtje was ik weer de oude en kon ik weer lekker eten en beginnen aan mn eerste klusje. Ik ben hier eigenlijk manusje van alles, zoals altijd. Mijn eerste klus was het repareren van een kolenhok, die was zo krakkemikkig dat het bijna omviel. Als beloning kreeg ik toen gebakken paardenlever met stukjes vet. Daarna ben ik beziggeweest op een hashaa (stukje land met gers/huisjes) (een ger is een Mongoolse ronde tent) met Dinsey en een tractorchauffeur. Samen hebben we de grond daar geegaliseerd, want ze wonen op een schuine helling. Het is hier natuurlijk allemaal berggebied. Toen heb ik als beloning gebakken varkensvlees met rijst en nog iets raars erdoor gegeten. Daarna heb ik gers afgebroken en op het stuk geegaliseerde stuk grond opnieuw opgezet, weet nu dus helemaal hoe je een ger in elkaar zet! (zie foto)
Mijn volgende klus wordt een gat in de grond graven en een huisje eromheen bouwen, wat men hier ook wel kent als een toilet. Ik hoop dat mijn beloning dan verse boots met huushuur wordt. Voor alle Mongoliers is eten nl heel belangrijk. Dus wat dat betreft zit ik hier goed.

ETEN
Ze hebben hier heerlijke verse yoghurt, dat noemen ze tark, kan je overal kopen. Ook hebben ze hier langs de weg overal eettentjes (kwans genaamd) waar je boots en huushuur kan kopen (schapenvlees in deeg, gestoomd of gefrituurd, net als dumplings: zijn Mongoolse lekkernijen). We zijn ook uitgenodigd om een keer schapenhoofd te komen eten buiten de stad (Leonie: daar zeg ik liever 'nee' tegen). Maar verder kan je ook goed uit eten hier: Indisch, Amerikaans, "Italiaans", Chinees, zelfs een cafe Amsterdam en intussen is er zout brood in overvloed. Volhouden qua eten gaat dus wel lukken en aan wodka is hier meer dan genoeg! (Nu weten we waarom Corrie hier altijd zo graag is ;-)

ULAANBAATAR
Wat een stad, en wat een stoffige stad. Waar een zebrapad slechts een beschildering is op de weg en waar je voor het oversteken maar beter een levensverzekering af kan sluiten is het wel een stad waar het altijd leeft. Stoplichten gaan hier vaak tegelijk op groen en je wordt hier werkelijk links, rechts en onderlangs ingehaald. Qua infrastructuur kunnen ze nog een hoop leren (hoe een weg zonder gaten aan te leggen bv). En als het donker is moet je goed uitkijken dat je niet in een rioolput valt of struikelt over lege wodkaflessen. Wat ook leuk is als je ergens heen moet, je kan gewoon je hand opsteken en een lift krijgen van wie dan ook. Iedereen verdient hier namelijk een beetje bij door voor elkaar te taxien. En het kost je maar 30 ct p/km. (Daar kunnen de taxichauffeurs in Nederland nog wat van leren Stefan ;-), want de benzine is hier ook best prijzig. Vrijwel alles is hier in het laatste jaar 3 keer zo duur geworden. Voor de armen in dit land is dat bijna niet bij te benen, zeker nu de winter eraan komt waar hout en kolen voor gekocht moet worden. En terwijl lijkt de overheid een mooi plein met een fontein en een gouden beeld van Ghingis Khan veel belangrijker te vinden. Dat is wel moeilijk om te zien.

KINDEREN
Maar gelukkig zijn de kids echt geweldig! Het is heel leuk om die schattige gezichtjes weer te zien. Ze zijn een stukje ouder en wat nieuwe gezichtjes erbij, maar natuurlijk even lief! De afgelopen 2 woensdagen zijn we met ze naar Terilj gegaan, een plek buiten de stad. Onderweg is een prachtige omgeving te zien, en daar zitten we dan... met zn 20-en in een geel autobusje. In Terilj staat een hotel waar Nederlandse toeristen overnachten in hun tocht van Moskou naar Peking. De kinderen mogen daar stukjes opvoeren in traditionele kledij (zie ook onze foto's) en Corrie kan dan iets vertellen over de organisatie voor donaties. En de afgelopen 2 weken is dat heel goed gegaan. Een hoop gulle gevers, en ook mensen die kleurpotloden en tekenschriften enzo geven.

COUNTRYSIDE
Afgelopen weekend zijn we 2 daagjes weggeweest naar de countryside. Zodra je de stad uit rijdt is het een groot prachtig uitgestrekt landschap met allerlei kleuren (nu ook geel en rood omdat het hier herfst is en in de winter natuurlijk wit van de sneeuw). Corrie en wij vertrokken met de chauffeur (Dinsey, hij kent geen woord Engels maar is echt een supertoffe gast) richting het Noorden. De hoofdweg is nog van asfalt, maar met gaten en hobbels enzo, en verder bestaat het wegennetwerk hier uit zandweggetjes. Maar Dinsey heeft gelukkig geen weg nodig en wist blindelings de mooiste off-roadplekken te vinden voor een tussenstop om wat brood te eten. Toen we zaterdag 8 uur hadden gereden kwamen we langs een plek waar dui-zen-den kraanvogels zich verzamelden voor hun trektocht naar India. Niet veel verder hebben we overnacht in een klein ger-kampje. Een hele luxe ivt buiten of in de bus slapen, zelfs ondanks de douches en toiletten daar (die we nog nooit echt zo ontzettend vies hadden gezien, lowlands zou er niks bij zijn geweest). Omdat we de enige gasten waren moesten we wel 2,5 uur wachten op ons avondeten, maar we hebben er heerlijk geslapen en de volgende dag zijn we weer vroeg vertrokken. Op de terugweg reden we weer langs de kraanvogels (ze waren nog niet vertrokken), ze leken in groepen het formatievliegen te oefenen, dus daar hebben we natuurlijk foto's en filmpjes van gemaakt. Ook zagen we nog een hele regenboog (helaas geen pot met goud aan het einde en ook niet aan het begin), maar prachtig om te zien. O ja, en natuurlijk hebben we nog erk gekocht (paardenmelk van merries die veulentjes hebben, dat gist en smaakt apart, even wennen maar wel lekker). Het weekendje weg was dus goed geslaagd en ging ook zo voorbij. We arriveerden voor het donker in de stad: gelijk overal auto's en autogassen. Dat slaat wel op je keel. Maar na een paar dagen ben je daar weer zo aan gewend.

Nou, dit geeft zo ongeveer weer wat we hier zoal hebben beleefd tot nu toe. Dit weekend gaat we Sanders (Maartens broer) verjaardag vieren in een Oostenrijks restaurantje: lekkere schnitzel en aardappeltjes. We zullen op je toasten San!

Groetjes! Maarten en Leonie.